Zo bang en onzeker als ze was op 1 september, zo vrolijk en enthousiast loopt de Italiaanse Angelica Lazzarin nu door de gangen van het college. Eigenlijk wou ze in een Scandinavisch land terechtkomen voor haar AFS-avontuur, maar nu is ze verkocht aan België, door onze frietjes, onze mensen en ons schoolsysteem. Zo staat het nu al vast dat ze hier ook na dit schooljaar blijft.

Oorspronkelijk wou Angelica Lazzarin het liefst een jaar in Zweden doorbrengen. Ze wilde sowieso een nieuwe taal leren en de Scandinavische landen spraken haar wel aan, omdat ze houdt van de kou. Het lot besliste er anders over. Ook België stond op haar verlanglijstje, zij het wat lager gerangschikt. Maar nu is Angelica heel blij met die speling van het lot. “Ik was wat bang voor de Belgische mensen. Waar ik woon, in Casalserugo (Padua), hebben de Belgen de naam nogal kil te zijn. Nu ik hier twee maanden ben, weet ik: niets is minder waar!”

Angelica vertelt vol enthousiasme over hoe warm ze ontvangen werd in haar gastgezin in Geluwe, en in de klas, 6HW. De voorbije herfstvakantie bracht ze een paar dagen aan zee door met enkele klasgenoten, dat zegt genoeg. De vele activiteiten op school, zoals de sportdag en de presidiumvoorstelling, zorgden ervoor dat ze meteen werd opgenomen in de groep zesdejaars. Een presidium, dat kennen ze bij haar op school niet en dat vindt ze super jammer voor de thuisblijvers.

Ook door de leerkrachten werd ze hartelijk ontvangen en dat verbaasde haar nog het meest. “In Italië komen de leerkrachten naar school om hun les te geven and that’s it. Luister je naar hen, goed. Luister je niet naar hen, ook goed. Heb je slechte punten voor je eerste toets, dan is dat maar zo en moet je de rest van het jaar maar wat aanmodderen. Dan is je kans eigenlijk al verkeken. Hier maken de leerkrachten tijd voor hun leerlingen, om eens iets extra uit te leggen. Ze hebben ook oog voor een goede klassfeer, niet enkel voor de leerstof, en voor verbinding met de leerlingen. Het begrip ‘groene leerkracht’ is in Italië onbestaande. Mijn leerkrachten daar waren veel meer closeminded.”

Zo vonden de meeste van haar leerkrachten het geen goed idee om een uitwisselingsjaar in te lassen. Ze bestempelden het als tijdverlies, terwijl Angelica heel blij is om kennis te maken met een andere cultuur. Ze wil hier volgend jaar graag verder studeren, politieke wetenschappen en daarna aan de slag gaan in het Europees Parlement. Angelica’s mama legt zich bij haar beslissing neer, al missen ze elkaar natuurlijk erg. Gelukkig zijn er genoeg manieren om in contact te blijven. Ze bellen elkaar wekelijks en sturen dagelijks berichtjes.

Wat zijn de grootste verschillen tussen Angelica’s ‘oude’ en ‘nieuwe’ leventje? In Italië eten ze veel later, zowel ’s middags als ’s avonds, daar moest ze heel erg aan wennen. De schooldagen zien er ook totaal anders uit. Terwijl ze hier zeven of acht uur per dag op de schoolbanken zit, waren er dat in Italië vier of vijf per dag, ook op zaterdag. Die aanpassing kruipt wel in de kleren, net zoals de dagelijkse fietstochtjes, van huis naar school en terug. Het landschap maakt echter veel goed! Angelica houdt van ons Vlaamse platteland, maar moet tegelijk nog wennen aan de elektrische windmolens overal, die ziet ze bij haar niet.

Ze houdt ook van het feit dat het weekend hier een dagje langer duurt en dat jongeren van haar leeftijd meer vrijheid krijgen van hun ouders.

Met andere AFS-studenten verkende ze al heel wat Belgische trekpleisters, zoals Brugge, Gent, Antwerpen … Brussel is voorlopig haar favoriete stad; ze houdt wel van moderne steden. Wat spreken die AFS-studenten, uit alle hoeken van de wereld, dan onderling? “We spreken een grappige mix van Nederlands en Engels. Nederlands is geen simpele taal! Ik volg op maandag en woensdag 4 uur les Nederlands en heb elke week een toets, waarop ik goed scoor, maar toch … Gelukkig spreken we bijna enkel Nederlands thuis en zal ik in december ook heel wat kunnen oefenen!”

Komende maand gaat Angelica inderdaad bij Poverello in Kortrijk aan de slag, als vrijwilliger. In januari zit ze dan weer op de schoolbanken, om zich voor te bereiden voor de eindexamens in juni, samen met de rest van 6HW. We wensen haar alvast veel succes en een mooie toekomst toe!

Lies Roggeman