Elk nadeel heb zijn voordeel. En dus besloot leerkracht Engels/Nederlands Ivan Lietaert om tijdens de eerste lockdown van maart een project te realiseren waar hij al langer van droomde, namelijk een boek schrijven over zijn passie voor de prehistorie. “Mijn bedoeling was vooral om een vlot lezend, spannend verhaal te schrijven dat ook nog historisch correct is. Ik hoop dat ik daar toch in geslaagd ben. Sowieso heb ik er zelf ook heel wat plezier aan beleefd.”

Ivan, hoe kom je er bij om een boek te schrijven? Dat is toch helemaal niet evident?

Wel eigenlijk is het altijd al een ambitie geweest van mij om ooit eens een volledig verhaal neer te pennen. Ik ben er in het verleden al een aantal keer aan begonnen maar kreeg het toen niet afgewerkt. Vorig jaar vierde ik dan mijn 50e verjaardag en stelde ik me de vraag of er nog dingen waren die ik graag nog eens zou willen doen, en toen bleek een boek schrijven wel één van die zaken te zijn op mijn bucket list.

En bovendien schrijf je meteen in het Engels?

Inderdaad, dat is heel spontaan gekomen. Ik lees momenteel bijna uitsluitend Engelse boeken. Zelfs als ze origineel in een andere taal geschreven zijn ga ik nog de Engelse vertaling verkiezen boven de Nederlandse. Dat is een gewoonte. Ik heb destijds Germaanse Taal- en Letterkunde Engels/Nederlands gestudeerd en voel me dus wel thuis in de Engelstalige wereld.

Hoe lang ben je dan aan het schrijven geweest aan dit boek?

Ik ben er in februari van dit jaar aan begonnen. Maar toen brak het coronavirus verder uit en moesten we allemaal thuis in lockdown blijven. In die periode stond ik s’ morgens vroeg op om twee uur te schrijven aan mijn boek, daarna werkte ik voor school: opdrachten opstellen voor de leerlingen tijdens de pre-teaching, taken verbeteren, online lessen geven en vragenuurtjes verzorgen. ‘s Avonds herlas ik dan mijn schrijfsels van die dag en corrigeerde ik waar nodig. Ondanks de quarantaine en de miserie van covid-19, probeerde ik er dus toch een aangename periode van te maken door te schrijven.

Daarnaast is het onderwerp van je boek, de prehistorie, ook niet echt een voor de hand liggend thema?

Ik ben steeds geïnteresseerd geweest in de prehistorische verhalen en sites. Recent bezocht ik nog de grot van Spy waar nog resten van de neanderthaler-mens zijn gevonden. Ook voor de grot die in het verhaal voor komt heb ik me gebaseerd op een bestaande grot, namelijk die van Chauvet in Frankrijk waar heel wat muurschilderingen van dieren zijn terug gevonden.

Je boek is getiteld “CarnaC - A stone age adventure about the origins of the Carnac alignments”. Ik veronderstel dat je passie voor de prehistorie je ook naar Carnac geleid heeft dan?

De site van Carnac intrigeert me enorm. Het is een hele mysterieuze plaats in het Westen van Frankrijk waar men nog steeds de oorsprong van de rotsformaties niet heeft kunnen verklaren. De meeste stenen composities uit de prehistorie zoals Stonehenge of Avebury zijn cirkelvormig, maar Carnac niet. Daar liggen die rotsen allemaal op één lijn! En in Carnac vind je dus mijn verklaring hiervoor terug.

Je boek is dus niet zomaar een spannend verhaal dat zich in en rond Carnac afspeelt?

Neen, zeker niet. Ik heb getracht om ook wetenschappelijk alles te laten kloppen. Ik probeerde de primitievelingen ook al wat verfijnder voor te stellen dan het beeld dat we er nu van hebben, door ze bijvoorbeeld ook al teder en bedachtzaam te laten overkomen. Ik heb hiervoor veel opzoekwerk verricht en beschreef het prehistorische leven zoals het er waarschijnlijk echt aan toe ging toen. Het hoofdpersonage bijvoorbeeld uit mijn boek, Lola, is qua fysiek volledig gebaseerd op een jonge vrouw die 5700 jaar geleden bijna vrijwel zeker bestaan heeft…

Euh… verklaar je nader???

In december 2019 zijn wetenschappers er voor het eerst in geslaagd om het DNA van een mens uit de nieuwe steentijd bloot te leggen op basis van een kauwgom die in Denemarken werd gevonden. Het DNA van die vrouw werden teruggevonden in die primitieve kauwgom en op die manier konden de wetenschappers van de universiteit van Kopenhagen een genetisch onderzoek uitvoeren. Zo ontdekten ze dus wat ze allemaal aten toen en hoe ze er zou uit gezien hebben: ze had met zekerheid een donkere huid, zwart haar en blauwe ogen, net zoals Lola dus in mijn boek.

Ook dat eerste contact uit die tijd tussen de mensen die leefden als jagers/verzamelaars en de groepen landbouwers is prominent aanwezig in je boek. Waarom juist?

Volgens mij vormt deze clash tussen die twee groepen mee de sleutel tot de oprichting van de site in Carnac. De jagers woonden in ronde tenten waarmee ze snel weer naar een andere plaats konden trekken. De landbouwers woonden in vierkante huizen en bleven veel langer ter plaatse en vormden zo sneller grotere dorpen, dreven handel met andere groepen maar … maakten zo ook als eersten kennis met tal van ziektes door de verspreiding van allerlei soorten dodelijke virussen.

Een dodelijk virus dat zich razendsnel verspreidt onder de mensen… Dat klinkt wel heel erg actueel. Ben je een visionair misschien op dat vlak?

Neen dat niet maar het klopt wel dat ik al lang met dat thema van ziekteverspreiding in mijn hoofd zat, nog lang voor de opkomst van covid-19. Voor de verdere uitwerking van de symptomen (hoesten, niezen, koorts) heb ik me wel voor een stuk gebaseerd op de actualiteit.

Je gaf ook al aan dat je met dit vlot lezend boek de maatschappij een spiegel wil voor houden. Hoe zie je dit dan?

Als je als gemeenschap geconfronteerd wordt met een dodelijke ziekte, dan zal er moeten nagedacht worden over hoe je dit moet of kan aanpakken. Dat lezen we nu ook dagelijks in de krant of zien we in de vele journaals op televisie. Wie neemt welke beslissingen? En hoe gaat iedereen daar mee om? Kan je mensen gaan offeren voor het grotere belang? En ga je tot het uiterste om mensen te verzorgen en te genezen? Stuk voor stuk interessante vragen om eens over te reflecteren.

Op de cover lezen we ook dat dit deel 3 is uit de reeks “The lines, Circles and Crosses Trilogy”… Wil dat zeggen dat er nog boeken op komst zijn?

Inderdaad. Ik ben momenteel aan het tweede deel bezig waarin ik nog verder terug ga in de tijd. Carnac speelt zich nu af rond 4000 voor Christus, het tweede deel rond 6000 voor Christus en voor het derde volume ga ik nog eens 4000 jaar terug en beland ik in 10000 voor Christus. Mijn eerste boek rolde er zowat uit, dat ging heel vlot. Het tweede boek waar ik nu aan schrijf is al wat complexer om uit te werken maar daar zit ik ondertussen toch ook alweer halfweg.

Als auteursnaam op het boek zien we “Ivan ACS Lietaert” staan. Is dat je pseudoniem misschien waaronder je schrijft?

Neen hoor, dat is de afkorting van mijn drie andere voornamen: ik heet dus voluit Ivan, Achilles, Cyriel, Stefan Lietaert.

En nu concreet… waar kunnen we het boek kopen?

Carnac is over heel de wereld te bestellen via de website van Amazon. Naast schrijver ben ik trouwens ook uitgever, vormgever en corrector geweest van mijn boek. En mijn echtgenote, Ann, die vertaler-tolk is, was ook corrector en klankbord. Ik publiceerde namelijk “onder eigen bewind” en stelde dus ook zelf de cover, de inleiding en de korte inhoud op. Daarnaast worden de exemplaren van Carnac ook on demand gedrukt in Polen, dat wil zeggen dat er pas gedrukt wordt als er een bestelling gebeurde. Zo vermijd ik dure print- en productiekosten, een interessante techniek dus die Amazon hier hanteert. Bovendien is Carnac ook al als e-book beschikbaar voor e-readers.

Ivan, bedankt voor de interessante babbel en veel succes nog met je verdere carrière als schrijver.

Link naar het boek: CarnaC